wandal

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Wan•dal (członek plemienia starogermańskiego) -la; -lowie, -lów
wan•dal (dewastator) -la; -le, -li (a. -lów); przym.: wandalski

Słownik języka polskiego PWN*

wandal «człowiek umyślnie niszczący czyjąś lub wspólną własność, zwłaszcza dobra kulturalne»
• wandalski • wandalizm

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

wandal

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „wandal” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „wandal” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „wandal” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego