wprawiony
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wprawić -awię, -awią; -aw, -aw•cie
Słownik języka polskiego PWN*
wprawić — wprawiać
1. «umocować coś w czymś»
2. «spowodować powstanie jakiegoś stanu psychicznego»
3. «ćwiczeniami wdrożyć kogoś, coś do czegoś»
wprawić się — wprawiać się
1. «nabyć wprawy w czymś przez ćwiczenia»
2. «doprowadzić się do jakiegoś stanu psychicznego»