wrzeć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

wrzeć wrę, wrzesz, wrą; wrzyj•cie; wrzał, wrzeli

Słownik języka polskiego PWN*

wrzeć
1. «o substancjach ciekłych: przemieniać się w parę przy odpowiedniej temperaturze»
2. «pienić się i kłębić»
3. «tętnić rozgwarem, życiem»
4. «o zbiorowiskach ludzkich: być pełnym niepokoju, wzburzenia»
5. «dziać się szybko i intensywnie»
6. «być podnieconym, zdenerwowanym»
wrzenie «oznaki niezadowolenia lub buntu»
temperatura wrzenia «temperatura, w której ciecz wrze»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego