wróg

Wielki słownik ortograficzny PWN*

wróg wroga, wrogiem; wrogowie, wrogów
wrogi; wrodzy

Słownik języka polskiego PWN*

wróg
1. «człowiek nieprzyjaźnie usposobiony wobec kogoś»
2. «człowiek zwalczający coś»
3. «wojsko nieprzyjaciela; też: państwo będące w stanie wojny z innym państwem»
4. «coś, co szkodzi komuś lub czemuś»

• wrogi • wrogo • wrogość
wróg klasowy, wróg ludu «według teorii marksistowskiej: człowiek należący do klasy antagonistycznej względem proletariatu»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego