wszetecznik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wszetecz•nik -ikiem; -icy, -ików
Słownik języka polskiego PWN*
wszeteczny
• wszetecznie • wszetecznik • wszetecznica
1. daw. «oddający się rozpuście»
2. daw. «nieprzyzwoity, gorszący»
• wszetecznie • wszetecznik • wszetecznica