wybawienie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wybawić -awię, -awią; -aw, -aw•cie
Słownik języka polskiego PWN*
wybawienie «ratunek, ocalenie»
wybawić — wybawiać «wyratować kogoś, uwolnić od czegoś złego»
• wybawca, wybawiciel • wybawczyni, wybawicielka
• wybawca, wybawiciel • wybawczyni, wybawicielka
wybawić się I — wybawiać się «wyratować samego siebie»