załatwiony
Wielki słownik ortograficzny PWN*
załatwić -twię, -twią; -tw•cie
Słownik języka polskiego PWN*
załatwiony pot. «taki, który wskutek czyjegoś celowego działania lub jakichś niepomyślnych okoliczności znalazł się w bardzo trudnej sytuacji»
załatwić — załatwiać
1. «podejmując różne starania, doprowadzić jakieś sprawy do końca albo uzyskać coś dla siebie lub dla kogoś»
2. «obsłużyć kogoś w sklepie, w urzędzie itp.»
3. pot. «pozbawić kogoś możliwości działania lub zabić»
załatwić się — załatwiać się
1. pot. «zrobić coś lub poradzić sobie z czymś»
2. pot. «rozprawić się z kimś, pozbawiając go możliwości działania lub zabijając»
3. pot. «z własnej winy znaleźć się w trudnej sytuacji»
4. pot. «oddać mocz lub kał»