zaświadczenie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
za•świad•czyć -d•czę, -d•czą; -dcz•cie
Słownik języka polskiego PWN*
zaświadczenie «dokument stwierdzający coś»
tymczasowe zaświadczenie tożsamości «dokument wydawany młodzieży między 16 a 18 rokiem życia jako tymczasowy dowód osobisty»
zaświadczyć — zaświadczać
1. «oficjalnie coś potwierdzić»
2. «dać dowód czegoś; też: stać się świadectwem czegoś»