zezwierzęcony
Wielki słownik ortograficzny PWN
Słownik języka polskiego PWN
zezwierzęcenie «stan tego, kto zezwierzęciał»
zezwierzęcić «upodobnić do brutalnego, dzikiego zwierzęcia»
zezwierzęcić się, zezwierzęcieć «upodobnić się do zwierzęcia»
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Zasady pisowni i interpunkcji
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... B. przebywali Żydzi wybrani spośród miejscowych. Ci znali dokładnie poziom zezwierzęcenia tutejszych żandarmów. Za najgorszego z nich cieśla Józef uznawał Maksa...
- ... pies kopie łapami, a w stworzonych mi warunkach stan całkowitego zezwierzęcenia osiągnę szybko i bez żadnego trudu.
Następnie stanowczym rykiem zażądałam... - ... cyrograf?), daremną ucieczkę przed siłą nieczystą, opętanie (Simona przez "dziecko zezwierzęcone", czyli zmienione w zwierzę przez ból), chytrość ("niewyraźne usiłowanie zawładnięcia...
