Łuków

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Łuków -kowa, -kowie; przym.: łukowski
łuk -ku, -kiem; -ki, -ków: Łuk Triumfalny (w Paryżu)
Łukowa -wej, -wą; przym.: łukowski

Słownik języka polskiego PWN*

łuk
1. «broń wyrzucająca strzały»
2. «linia biegnąca półkoliście»
3. «półkolisty element konstrukcyjny lub dekoracyjny podparty na obu końcach»
4. «część krzywej (okręgu) łącząca dwa jej punkty»
5. «w zapisie nutowym: znak graficzny w postaci wygiętej linii łączący kilka nut»
6. «w narciarstwie: ewolucja powodująca zmianę kierunku jazdy lub zatrzymanie się»

• łukowy • łukowo • łuczek
łuk brwiowy, nadoczodołowy «zgrubienie kostne u człowieka nad górną krawędzią oczodołu»
łuk dzienny, widzialny «łuk na sferze niebieskiej zakreślany nad horyzontem w czasie pozornego ruchu ciała niebieskiego»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego