łucznik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
łucz•nik -ikiem; -icy, -ików
Słownik języka polskiego PWN*
łucznik
• łuczniczka
1. «mężczyzna strzelający z łuku lub sportowiec biorący udział w konkurencjach łuczniczych»
2. «w starożytności i średniowieczu: żołnierz pieszy lub konny uzbrojony w łuk»
3. «rzemieślnik robiący łuki, kusze»
• łuczniczka