łupić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
łupić
• łupieżca • łupieski, łupieżczy • łupiestwo
1. «pozbawiać kogoś pieniędzy»
2. «rabować»
3. daw. «zdzierać skórę ze zwierzęcia»
• łupieżca • łupieski, łupieżczy • łupiestwo
łupić się
1. «wyzyskiwać się nawzajem, głównie finansowo»
2. pot. «o skorupkach, skórkach owoców, korze z drzewa itp.: być obłupywanym lub obłupywać się»
łup I
1. «rzecz zdobyta na wojnie lub pochodząca z rabunku»
2. «coś, co zostało zdobyte, zwykle w nieuczciwy sposób»