łyko

Wielki słownik ortograficzny PWN*

łyko -ka, -kiem; łyk
wil•cze łyko (bot.) wil•czego łyka, wil•czym łykiem: wawrzynek wilcze łyko a. wilczełyko
łyk (osoba) -ka, B.= D., -kiem; te -ki, -ków

Słownik języka polskiego PWN*

łyko «tkanka drzew i krzewów przewodząca substancje organiczne, tworząca pod korą włóknistą, lekko wilgotną warstwę»
• łykowy • łyczko
wawrzynek wilcze łyko, wilcze łyko «krzew o różowych, wonnych kwiatach i czerwonych, trujących owocach»
łyk «łyknięcie pewnej ilości płynu; też: ilość płynu, jaką przełyka się za jednym razem»
• łyczek
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego