łączenie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

łączenie; -czeń
łączeń (roślina) -cz•nia; -cz•nie, -cz•ni
Łącz: Lau•ra Łącz, Lau•rze Łącz, Lau•rę Łącz

Słownik języka polskiego PWN*

łączyć
1. «spajać, zespalać w całość z odrębnych elementów za pomocą środków technicznych»
2. «umożliwiać połączenie, zespolenie»
3. «tworzyć związek pomiędzy jakimiś zjawiskami lub pojęciami»
4. «dołączać, dodawać, załączać (dziś zwykle w formule kończącej list)»
5. pot. «umożliwiać rozmowę telefoniczną»
6. «dopuszczać zwierzęta do spółkowania»
łączeń baldaszkowy «roślina o różowawych kwiatach i sztywnych, długich liściach używanych do wyrobu mat, koszyków itp.»
łączyć się
1. «być połączonym w jedną całość»
2. «stykać się lub sąsiadować ze sobą w przestrzeni»
3. «kojarzyć się, mieć z czymś związek»
4. «jednoczyć się dla wspólnych celów»
5. «mieć zdolność tworzenia związku chemicznego»
6. «uzyskiwać połączenie telefoniczne, radiowe itp.»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego