• Czy wiesz, że...
    EKLERKA
    Słowo eklerka powstało od rzeczownika ekler, zapożyczonego z francuskiego
    éclair, co znaczy ‛błyskawica’. W użyciu jest także forma eklerek, ale żeńska eklerka lepiej pasuje do nazw innych ciastek, jak napoleonka, bajaderka, stefanka czy wuzetka. Nasuwa się pytanie, która cecha eklerki sprawiła, że Francuzi nazwali ją błyskawicą – podobno jej budowa, dzięki której można to ciastko szybko zjeść. W brytyjskich slownikach wydawnictwa Chambers eklerka ma żartobliwą definicję: „a cake long in shape, but short in duration”. Po polsku brzmiałoby to: „ciastko o długim kształcie, ale krótkim życiu”.
    Mirosław Bańko
     
  • Łatwo pomylić
    HOŻY
    Pokusa używania w zapisie tego przymiotnika ch bierze się poniekąd stąd, że w wymowie jest identyczny z mnogim męskoosobowym przymiotnikiem chorzy, od którego jednak
    znaczeniowo jest bardzo odległy. Hoży jest właśnie zdrowy, nawet więcej niż zdrowy, co dałoby się lepiej usłyszeć, gdybyśmy wymawiali dźwięczne h zamiast bezdźwięcznego, szepcząco rozlazłego ch. Podobnie hu ha jest o wiele bardziej dziarskie od poczciwie ocieplającego chuchania.
    Jerzy Bralczyk
     
  • To ciekawe
    Życie usłane różami
    Czyli: życie łatwe, wygodne, przyjemne, bez kłopotów. Życie porównujemy do
    drogi, którą idziemy przez świat. Droga usłana kwiatami jest miła i piękna. Nie muszą to wprawdzie być właśnie róże, skądinąd pełne kolców, ale w przenośni kolców się nie uwzględnia. Oczywiście nie sami sobie usłaliśmy tę drogę. Zwykle kwiaty sypią nam pod nogi ci, co pragną naszego zadowolenia. A my łaskawie stąpamy po różach. Ale najczęściej to niestety nie o nas mowa.
    Jerzy Bralczyk
     
Słowo dnia: szczególnie

Zagraj z nami!

Chcesz sprawdzić swoją znajomość języka?

Zagraj teraz

Zasady pisowni

1.2. [2] Zasada morfologiczna
Pisownia zgodna z tą zasadą pozwala na zachowanie poczucia tożsamości cząstek morfologicznych wyrazów, mimo że w wymowie – w wyniku upodobnień i uproszczeń artykulacyjnych – ulega ona zatarciu.
Porównajmy takie procesy fonetyczne, jak:
a) ubezdźwięcznienie wymowy spółgłosek w wygłosie
Pisownia wyrazów typu: bez, brud, mag, próg, wymawianych odpowiednio: [bes, brut, mak, pruk]*, pozwala na zachowanie związku morfologicznoznaczeniowego z innymi formami fleksyjnymi tych wyrazów lub z wyrazami pokrewnymi. Gdyby zastosować tu zasadę fonetyczną, związek ów uległby zatarciu:
[bes] – bzu, bzem, bzowy
[brut] – brudu, brudem, brudny
[mak] – maga, magiem, magiczny
[pruk] – progu, progiem, progowy.
b) upodobnienia grup spółgłoskowych na granicy rdzenia i przyrostka
Pisownia wyrazów typu gwiazd-ka, łyż-ka, proś-ba, wymawianych odpowiednio: [gwiastka, łyszka, proźba], zachowuje wspomniane wyżej związki formalnoznaczeniowe:
[gwiastka] – gwiazdek, gwiazdy, gwiazdor
[łyszka] – łyżek, łyżeczka, łyżeczkowanie
[proźba] – prosić, proś.
c) upodobnienia grup spółgłosek na granicy rdzenia i przedrostka
Pisownia przedrostków bez-, roz-, od-, nad-, pod-, przed-, w- nie uwzględnia różnic wymowy; przedrostki te zawsze piszemy w wymienionej niżej postaci:
bezużyteczny, bezwzględny, ale też: bezpieczny [bespjeczny], bezstronny [besstronny];
rozłożysty, rozwarty, ale też: rozparty [rosparty], rozpuszczony [rospuszczony];
odbudowa, odgarnąć, ale też: odpisać [otpisać], odsypać [otsypać];
nadgryziony, nadwyżka, ale też: nadchodzi [natchodźi], nadpłata [natpłata];
podniebny, podwodny, ale też: podczernić [potczerńić], podskórny [potskurny];
przedramię, przedwiośnie, ale też: przedpokój [pszetpokuj], przedstawienie [pszetstawjeńe];
wbić, wgnieciony, ale też: wkopać [fkopać], wsypać [fsypać].
Czasem jednak zasada morfologiczna ustępuje miejsca zasadzie fonetycznej: przedrostek wez- ma dwojaką pisownię (wezgłowie, wezbrany oraz wesprzeć, westchnienie), a przedrostek z- nawet trojaką – zgodną z wymową pisownię jako s-, ś- oraz z- (splątać, spłacić, ściec, ścienieć, zrumienić, zrymować).
 
Podstawowe zasady pisowni polskiej
Pozostałe:
 
* W nawiasy kwadratowe ujęto zapisy wymowy.  
... >>

Zmieniają się czasy,
zmieniają się słowa

Zobacz w Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, jak przez pół wieku zmieniło się słowo horror
Więcej słów
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego