[235] 59.4. Pochodzenie nazwy własnej a sposób zapisu i odmiany

59.4. [235] Pochodzenie nazwy własnej a sposób zapisu i odmiany
Pochodzenie nazwy własnej również jest czynnikiem, który ma istotny wpływ na sposób zapisu i odmiany. Anglosaskie imię Charles [Czarls] będziemy odmieniać Charlesa [Czarlsa], Charlesie [Czarlsie]; francuskie imię o identycznej pisowni wymawiamy jednak [Szarl], więc musi ono w takim razie być odmieniane tak: [Szarla, Szarlu], a zapisywane Charles’a, Charles’u (por. 66.2.).
UWAGA: W nazwach arabskich często stosuje się w zapisach rodzajnik określony al- (i jego odmiany: ad-, an-, ar-, as-, asz-, at-, az-). Z rzeczownikami pospolitymi piszemy go małą literą, np. al-kaida (= baza), natomiast z nazwami własnymi – wielką, np. Al-Kaida (= Baza), Al-Asad, An-Nasirijja. Jeśli jednak nazwa własna składa się z dwóch elementów, to rodzajnik przed drugim elementem piszemy małą literą: Hafiz al-Asad, Anwar as-Sadat.
 
 
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego