drażnić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

draż•nić -ż•nię, -ż•nią; draż•nij a. drażń, -ż•nij•cie a. -żń•cie
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…ile pamiętała z książek, chyba właśnie tak. Stary, bezzębny służący drażnił ją coraz bardziej. Gdyby wiedziała, że stryj umarł, darowałaby sobie…

 

…blask lampy to ujawni. Niecierpliwiła go i drażniła jej miłość; drażniła
jak coś, co jednocześnie kusi. Zdjął płaszcz i rzucił na…

 

…nieszczęśliwa,
wiecznie była.
– Nie lubiłeś jej?
– Nie mogłem jej zrozumieć.
Drażniło mnie jej dziwaczne zachowanie. Ojciec ją
rozpieścił i nie słuchała…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego