Pan

Wielki słownik ortograficzny PWN*

PAN (= Polska Akademia Nauk) PAN-u, PAN-ie a. ndm , , ,
Pan (mit.) -na, C. -nowi, Ms. -nie
pan -na, CMs. -nu; -nowie, -nów (skrót: p.)
jaśnie pan (dawny tytuł a. zwrot grzecznościowy) CMs. jaśnie panu; jaśnie panowie, jaśnie panów
Pan Bóg Pana Boga, Panu Bogu, Panem Bogiem, Panie Boże
Pan Cogito Pana Cogito, o Panu Cogito
PAN-ow•ski; -scy a. panowski
Pan Samo•chodzik (postać lit.) Pana Samo•chodzika, o Panu Samo•chodziku
Piotruś Pan Piotrusia Pana, Piotrusiowi Panowi, Piotrusiem Panem, o Piotrusiu Panie
Tin Pan Al•ley ndm
za pan brat
Chryste Panie!
flet•nia Pana flet•ni Pana, flet•nię Pana

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Synonimy

Pan
pan (osoba dorosła)
pan (rodziny, imperium)
pan (właściciel majątku)
pan (od przyrody) pot.
być na pan
być za pan brat (z kimś)
być za pan brat (z czymś)
jak go Pan Bóg stworzył
mówić per pan
Pan Bóg
pan domu
pan i władca żart.
Pan Jezus
pan młody
Pan Stworzenia
Pan Świata
pan władza pot.
Pan Wszechrzeczy
Pan Zastępów
taki, jakim go Pan Bóg stworzył
fletnia Pana
strzelać Panu Bogu w okno

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego