dwaj

Wielki słownik ortograficzny PWN*

dwaj, dwóch, dwu D. dwóch a. dwu
dwa dwóch a. dwu, dwom a. dwóm, a. dwu, dwoma
dwie dwóch a. dwu, dwom a. dwóm, a. dwu, dwiema a. dwoma
dwom a. dwóm, a. dwu (celownik)
dwóch a. dwu (dopełniacz)
dwóm a. dwom, a. dwu (celownik)
dwu a. dwom, a. dwóm (celownik)
dwu a. dwóch (dopełniacz)
czter•dzieści dwa czter•dziestu dwóch a. czter•dziestu dwu
dwa•dzieścia dwa dwu•dziestu dwóch a. dwu•dziestu dwu: dwadzieścia dwa tysiące
Dwa Plus Jeden (zespół muz.) ndm
dwie•ście trzy•dzieści dwa dwustu trzy•dziestu dwóch a. dwustu trzy•dziestu dwu
dwie trzecie dwóch trzecich a. dwu trzecich
dziewięć•dziesiąt dwa dziewięć•dziesięciu dwóch a. dziewięć•dziesięciu dwu
osiem•dziesiąt dwa osiem•dziesięciu dwóch
pięć•dziesiąt dwa pięć•dziesięciu dwóch a. pięć•dziesięciu dwu
po dwóch a. po dwu
po dwu a. po dwóch
raz-dwa (szybko)
raz, dwa (tempo)
raz, dwa, trzy (tempo)
siedem•dziesiąt dwa siedem•dziesięciu dwu a. siedem•dziesięciu dwóch
sześć•dziesiąt dwa sześć•dziesięciu dwóch a. sześć•dziesięciu dwu
trzy•dzieści dwa trzy•dziestu dwóch a. trzy•dziestu dwu
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego