��.-rzecz.

Wielki słownik ortograficzny PWN*

rzecz -czy; -czy, -czy
na rzecz (kogoś, czegoś) ,
rzecz jas•na
rzecz po•spolita (rzecz zwyczajna) rzeczy po•spolitej; rzeczy po•spolitych
ż.-rzecz. (= żeńsko-rzeczowy, jęz.)
rzec rzek•nę, rzek•niesz, rzek•ną; rzek•nij•cie; rzekł; rzekł•szy; rzeczony
rzekł•byś ,
do rzeczy
nie do rzeczy
od rzeczy

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Synonimy

rzecz (materialna)
rzecz (problem)
widziana rzecz (widziane rzeczy)
cała rzecz w tym, że...
rzecz jasna (wykrzyknik)
rzecz jasna (partykuła)
rzecz oczywista (wykrzyknik)
rzecz oczywista (partykuła)
rzecz prosta (partykuła)
rzecz prosta (wykrzyknik)
rzecz wiadoma (wykrzyknik)
rzecz wiadoma (partykuła)
rzecz w tym, że...
rzec
rzeczy
słyszane rzeczy (słyszane rzeczy)
by tak rzec
do rzeczy (mówić)
do rzeczy (być)
istota rzeczy
nazywając rzeczy po imieniu
nic z tych rzeczy
niestworzone rzeczy
od rzeczy
siłą rzeczy
spis rzeczy
te rzeczy euf.
w gruncie rzeczy
w istocie rzeczy
w rzeczy samej
z istoty rzeczy
z natury rzeczy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego