[392] 91. Znaki prozodyczne, emotywne oraz znaki opuszczenia

91. [392] Znaki prozodyczne, emotywne oraz znaki opuszczenia
Znaki tego typu stosuje się, aby w przybliżeniu oddać w piśmie takie właściwości mowy, jak: intonacja, zawieszenie głosu, przerwanie wypowiedzi spowodowane względami emocjonalnymi albo potrzebą zwrócenia uwagi odbiorcy. Znaki prozodyczne (wielokropek, myślnik, pytajnik) są do pełnienia takiej funkcji szczególnie odpowiednie. Należy jednak pamiętać, że również inne znaki interpunkcyjne mogą służyć do oznaczania wymienionych właściwości mowy (zob. tabelę w par. 83.). Najbardziej interesujących przykładów w zakresie użycia znaków tego rodzaju dostarcza literatura:
— Co też Rozalia opowiada? — zgorszyła się pani Alicja. — Jak można tak mówić?
— O właśnie, mówić! A robić można?
Pani Alicja bezradnie załamała ręce.
— Jezus Maria, jaka też Rozalia jest… Słowa nie można powiedzieć.
(J. Andrzejewski)
Wielokropek i myślnik są także znakami służącymi do oznaczania opuszczeń. Nierzadko te dwie funkcje wiążą się z sobą. Pokażą to odpowiednie przykłady w następnych paragrafach.
 
 
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego