71.2. [267] Pisownia wariantywna
Pisownia wariantywna słowiańskich nazw własnych jest możliwa w przypadku:
a) znaków diakrytycznych nad literami a, e, i, u, y:
Mácha a. Macha,
Jelínek a. Jelinek,
Štúr a. Sztur,
Černý a. Czerny;
b) liter š, č, ř, które możemy pozostawić bez zmian albo zastąpić przez sz, cz, rz, np.
Šafařik a. Szafarzik,
Čapek a. Czapek;
c) litery ž — pozostaje ona bez zmian albo jest zastępowana przez ż, np.
Židlický a. Żidlicky,
Žvaček a. Żwaczek;
d) znak ě pozostawiamy bez zmian albo zastępujemy przez ie, np.
Němec a. Niemec,
Utěšený a. Utieszeny;
e) v pozostawiamy bez zmian albo zastępujemy literą w, np.
Dvořák a. Dworzak.
