Wielki słownik ortograficzny PWN*

skarb•nik (osoba) -ika, B.= D., -ikiem; -icy, -ików

skarb•nik (pojazd) -ka, B.= M., -kiem; -ki, -ków

Słownik języka polskiego PWN*

1. «osoba zbierająca pieniądze od członków jakiejś organizacji i przechowująca je»

2. «w bankach, instytucjach i przedsiębiorstwach: urzędnik wydający i przechowujący pieniądze oraz papiery wartościowe»

3. «w legendach górniczych: duch podziemi pilnujący ukrytych skarbów i kruszców»

4. «w Polsce piastowskiej: urzędnik królewski zarządzający skarbem panującego»

5. «w Polsce w XV–XVIII w.: tytularny urzędnik ziemski»

• skarbniczka