tur.

Wielki słownik ortograficzny PWN*

tur -ra, -rze; -ry, -rów
tur. (= turecki) a. turec.
OM TUR (= Organizacja Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego) OM TUR-u, OM TUR-ze a. ndm
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Wielkim słowniku ortograficznym

Słownik języka polskiego PWN*

tur «wymarły przodek bydła domowego»
• turzy
tura
1. «jedna z kolejno powtarzających się czynności stanowiących fazę jakiegoś cyklu»
2. «jedna z grup ludzi wykonujących kolejno tę samą czynność»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

tur I
tur II
tur III
tura

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „tur.” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „tur.” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „tur.” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego