plac

Słownik języka polskiego PWN*

plac
1. «duża, wolna przestrzeń w mieście powstała najczęściej przy zbiegu ulic, zwykle otoczona budynkami»
2. «teren wydzielony pod zabudowę oraz teren wokół zabudowy»
3. daw. «miejsce bitwy, pojedynku»

• placowy • placyk
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "plac"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…się porąbać toporem "idola tego ludu imieniem Thor, stojącego na placu wiecowym pogan" (ydolum gentis nomine Thor stans in concilio paganorum…

 

…utrzymanie dróg w okresie zimowym oraz na utwardzenie i poszerzenie placu przy ul. Powstańców Śląskich, o wytypowanie ZSH-T do konkursu…

 

…zakończenia II wojny światowej odbyła się wczoraj defilada wojskowa na placu Czerwonym w Moskwie. Na czele maszerowało około 5 tysięcy weteranów…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego