Słownik języka polskiego PWN*

disco polo, discopolo [wym. diskopolo, dyskopolo] «polska odmiana muzyki dyskotekowej, o prostych melodiach i często rubasznych tekstach»
• discopolowy

polo I «gra, w której dwie drużyny konne lub rowerowe odbijają drewnianą piłeczkę drewnianymi młotkami na długich rękojeściach, usiłując wrzucić ją do bramki przeciwnika»

polo II «koszulka sportowa z kołnierzykiem i krótkim zapięciem z przodu»