wypieranie
Słownik języka polskiego PWN*
wypierać I zob. I wyprzeć.
wypierać II zob. wyprać.
wyprać — wypierać II
1. «oczyścić tkaninę z brudu za pomocą wody i środków piorących»
2. «piorąc, usunąć brud z tkaniny»
3. «zostać pozbawionym czegoś»
wyprać się — wypierać się II «o brudzie, plamach: zostać usuniętym przez pranie»
wyprzeć I — wypierać I
1. «usunąć skądś siłą kogoś lub coś»
2. «będąc lepszym, nowszym, popularniejszym, zająć miejsce czegoś»
wyprzeć się — wypierać się I
1. «zaprzeczyć, że się coś zrobiło, powiedziało»
2. «zaprzeczyć, że się jest z kimś lub z czymś związanym»
Synonimy
Zagraj z nami!
