bel

Słownik języka polskiego PWN*

bel «jednostka stosowana w akustyce do określania natężenia dźwięku»
bel ami [wym. belami] «ulubieniec kobiet lub kochanek»
belcanto [wym. belkanto], bel canto [wym. bel kanto] «styl muzyki wokalnej, a także technika wokalna w operze włoskiej XVII–XIX w.»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego