blenda
Wielki słownik ortograficzny PWN*
blen•da -n•dzie, -n•dę; blend
Słownik języka polskiego PWN*
blenda
1. «ślepy otwór lub płytka wnęka w murze w formie arkady lub okna»
2. «przysłona aparatu fotograficznego»
3. «ekran foliowy odbijający światło, używany na planie filmowym»
4. «minerał, związek siarki z metalem»
blenda cynkowa zob. sfaleryt.
blenda smolista, uranowa «minerał silnie promieniotwórczy»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
