dociec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
dociec -ciek•nę (a. -ciekę), -ciek•ną (a. -cieką); -ciek•nij (a. -ciecz), -ciek•nij•cie (a. -ciecz•cie)
Słownik języka polskiego PWN*
dociec I — dociekać I «o wodzie: dojść lub dostać się gdzieś, ciekąc»
dociec II — dociekać II «dowiedzieć się czegoś lub wykryć coś»