dopełniaczowy

Słownik języka polskiego PWN*

dopełniacz
1. «drugi przypadek deklinacji, odpowiadający na pytania: kogo? czego?; też: forma wyrazowa tego przypadka»
2. «ciało odpornościowe zawarte w surowicy krwi»
3. «pomocniczy składnik lub surowiec dodawany do wytwarzanego produktu w celu wzmocnienia lub nadania mu jakichś właściwości»

• dopełniaczowy
przydawka dopełniaczowa «przydawka wyrażona przymiotnikiem albo rzeczownikiem lub zaimkiem w dopełniaczu»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego