hi-tech
Słownik języka polskiego PWN*
high-tech, hi-tech [wym. haj tek]
1. «określenie poziomu technologicznego produktu lub projektu, zaliczanego do szczytowych osiągnięć»
2. «przemysł elektroniczny stosujący najnowsze technologie»
3. «styl we wzornictwie i architekturze drugiej połowy XX w. eksponujący konstrukcję urządzeń i budynków»
hi-tech zob. high-tech.