huczek

Wielki słownik ortograficzny PWN*

huczek (płaz) -cz•ka, B.= D., -cz•kiem; -cz•ki, -cz•ków
huczek (huk, poruszenie) -cz•ku, B.= M., -cz•kiem

Słownik języka polskiego PWN*

huk I
1. «bardzo silny odgłos o niskim tonie, powstający np. przy upadku, uderzeniu, wystrzale, wybuchu, pracy silnika itp.»
2. pot. «ogólne poruszenie z powodu jakiejś sprawy»

• huczek
huczek ziemny zob. grzebiuszka ziemna.

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

huczek
huczka

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „huczek” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „huczek” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego