iron.
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
iron «bezbarwna ciecz o zapachu fiołków, występująca w korzeniu fiołka i kosaćca»
nonajron I, non-iron I [wym. nonajron] «tkanina z włókna sztucznego niewymagająca prasowania; też: wyrób z tej tkaniny»
• nonajronowy, non-ironowy
• nonajronowy, non-ironowy
nonajron II, non-iron II [wym. nonajron] «niewymagający prasowania»