koincydencja
Wielki słownik ortograficzny PWN*
ko•in•cyden•cja -cji, -cję
Słownik języka polskiego PWN*
koincydencja
• koincydencyjny
1. «jednoczesne wystąpienie kilku zjawisk lub zdarzeń»
2. «w technice rejestracji cząstek jonizujących: pojawienie się jednoczesne lub w ciągu określonego czasu impulsów w dwóch lub w kilku licznikach cząstek jonizujących»
• koincydencyjny