koleba

Wielki słownik ortograficzny PWN*

koleba -bie, -bę; koleb

Słownik języka polskiego PWN*

koliba, koleba «miejsce schronienia w górach, zwłaszcza szałas pasterski»
koleba I
1. «część sklepienia klasztornego o powierzchni cylindrycznej i rzucie poziomym w postaci trójkąta równoramiennego»
2. «wagonik wywrotka, używany w górnictwie i budownictwie do przewozu materiałów; też: ruchoma skrzynia tego wagoniku»
koleba II zob. koliba.

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

koleba

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „koleba” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „koleba” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego