Nie widzę zasadniczej różnicy między znaczeniem słownikowym a tym, które Pan opisał. Cynik może kwestionować ogólnie akceptowane zasady etyczne nie dlatego, że sam chce je łamać, ale dlatego, że uważa je za fałszywe, niezgodne z naturą ludzką. Są zresztą różne odmiany cynizmu i różne sposoby użycia słów cynizm i cynik. Słowniki nigdy nie opisują języka w całości, w wypadku niektórych wyrazów lepiej zajrzeć do encyklopedii lub książki z określonej dziedziny, np. filozofii.

Zainteresowało mnie to pytanie, więc wyszukałem poradę, o którą Pan pyta, i przytaczam ją tu w całości:

Obłudnik mówi co innego, niż myśli, cynik zaś otwarcie kwestionuje uznane wartości i autorytety. Rzeczywiście nie są to antonimy, ale bliskie są antonimom o tyle, że nie można być jednocześnie obłudnikiem i cynikiem, przynajmniej nie w tej samej sprawie.

Wydaje mi się, że nadal (po trzech latach) mógłbym się pod nią podpisać, a wymienione przez Pana przykłady mogą świadczyć jedynie o tym, że pewne postawy towarzyszą sobie, nawet jeśli – logicznie rzecz biorąc – wzajemnie się wykluczają. Ktoś może na przykład w jednej chwili być obłudnikiem, a w drugiej cynikiem (por. zdanie „Była cyniczna i obłudna” w ISJP), możemy też cynizm kojarzyć z obłudą jako postawy dość bliskie (por. obłuda i cynizm w WSJP).

Obłudnik mówi co innego, niż myśli, cynik zaś otwarcie kwestionuje uznane wartości i autorytety. Rzeczywiście nie są to antonimy, ale bliskie są antonimom o tyle, że nie można być jednocześnie obłudnikiem i cynikiem, przynajmniej nie w tej samej sprawie.