kolokator
Wielki słownik ortograficzny PWN*
kolokator -rze; -rzy, -rów
Słownik języka polskiego PWN*
kolokator «według dawnego prawa: wierzyciel, który zajął część majątku dłużnika jako zabezpieczenie swoich roszczeń»
• kolokatorski • kolokatorka
• kolokatorski • kolokatorka