kołacz

Wielki słownik ortograficzny PWN*

kołacz -cza; -cze, -czy
kołatać -łaczę (a. -łacę, a. -łatam), -łaczą (a. -łacą, a. -łatają); -łacz•cie (a. -łataj•cie)
kołatanie; -ań

Słownik języka polskiego PWN*

kołacz «placek pszenny kolistego kształtu, dawniej na wsi obrzędowe ciasto weselne lub świąteczne»
kołatać
1. «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos»
2. «usilnie starać się, prosić o coś lub domagać się czegoś»
kołatanie «głuchy odgłos powstały w wyniku uderzania czymś w coś»
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

kołacz
kołatać
kołatanie

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „kołacz” w Poradni Językowej PWN

Ciekawostki

Kliknij, aby zobaczyć „kołacz” w Ciekawostkach

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „kołacz” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „kołacz” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego