krzykacz
Wielki słownik ortograficzny PWN*
krzykacz -cza; -cze, -czy (a. -czów)
Słownik języka polskiego PWN*
krzykactwo «skłonność do głośnych wystąpień publicznych lub do wygłaszania szumnych frazesów»
• krzykacz • krzykaczka
• krzykacz • krzykaczka
krzykliwy
• krzykliwie • krzykliwość • krzykacz, krzykała • krzykaczka
1. «skłonny do krzyku»
2. przen. «o barwach, ozdobach: zwracający uwagę jaskrawością»
• krzykliwie • krzykliwość • krzykacz, krzykała • krzykaczka