kułaczek
Wielki słownik ortograficzny PWN*
kułacz•ka -cz•ce, -cz•kę; -czek
Słownik języka polskiego PWN*
kułak II pogard. «w latach pięćdziesiątych: bogaty chłop zatrudniający robotników najemnych»
• kułacki • kułaczka
• kułacki • kułaczka