majoracki
Wielki słownik ortograficzny PWN*
majorac•ki; -c•cy
ulań•sko-majorac•ki (od: Ulan-Majorat); -c•cy
Słownik języka polskiego PWN*
majorat «dawna zasada dziedziczenia, według której cały majątek przechodził na najstarszego syna lub najbliższego krewnego; też: majątek w ten sposób dziedziczony»
• majoratowy, majoracki
• majoratowy, majoracki