obój

Wielki słownik ortograficzny PWN*

obój oboju; obojów a. oboi
oboje -j•ga, -j•gu, -j•giem

Słownik języka polskiego PWN*

obój «dęty instrument drewniany»
• obojowy • oboista • oboistka
oboje, obydwoje «liczebnik zbiorowy odpowiadający liczebnikowi obaj, używany wyłącznie w odniesieniu do osób różnej płci i do dzieci»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego