palnik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pal•nik -ka, -kiem; -ki, -ków
Słownik języka polskiego PWN*
palnik
1. «część kuchenki gazowej, w której spala się gaz»
2. «urządzenie do wytwarzania płomienia, używane m.in. do spawania metali»
palnik bunsenowski «palnik laboratoryjny o uregulowanym dopływie powietrza»
palnik laboratoryjny «palnik na paliwo gazowe, w którym gaz miesza się z powietrzem wewnątrz palnika»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
