perturbacja
Wielki słownik ortograficzny PWN*
per•tur•ba•cja -cji, -cję; -cji
Słownik języka polskiego PWN*
perturbacja
• perturbacyjny
1. «zakłócenie ustalonego porządku»
2. «kłopot, trudność z czymś»
3. «odchylenie orbit planet i komet wywołane przyciąganiem innych ciał niebieskich oprócz Słońca; też: odchylenie orbit satelitów planety wywołane przyciąganiem Słońca»
• perturbacyjny