ponuraczka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
ponuracz•ka -cz•ce, -cz•kę; -czek
Słownik języka polskiego PWN*
ponurak pejor. «osoba mająca ponure usposobienie, pozbawiona poczucia humoru»
• ponuracki • ponuractwo • ponuraczka
• ponuracki • ponuractwo • ponuraczka