prekursor

Wielki słownik ortograficzny PWN*

prekur•sor (człowiek) -ra, B.= D., -rze; -rzy, -rów
prekur•sor (substancja) -ra, B.= M., -rze; -ry, -rów

Słownik języka polskiego PWN*

prekursor
1. «człowiek wyprzedzający swoje czasy, zapoczątkowujący jakąś ideę, jakiś kierunek itp.»
2. chem. «substancja, która występuje albo tworzy się w pierwszym stadium reakcji lub procesu, a następnie przetwarza się w inną substancję»

• prekursorski • prekursorka • prekursorstwo

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

prekursor

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „prekursor” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „prekursor” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „prekursor” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego