referendarski
Słownik języka polskiego PWN*
referendarz
• referendarski
1. «w dawnej Polsce: urzędnik, który przesłuchiwał strony, referował sprawy w kancelarii królewskiej; też: samodzielny sędzia mający prawo wyrokowania w sprawach dotyczących włościan królewskich»
2. «od XIX w.: tytuł urzędniczy w niektórych działach administracji»
• referendarski