Wielki słownik ortograficzny PWN*

rezydent -n•cie; -n•ci, -n•tów

Słownik języka polskiego PWN*

1. «agent obcego wywiadu kierujący siatką wywiadowczą w danym państwie»

2. «pracownik biura podróży wysłany służbowo do jakiegoś kraju i zobowiązany do opieki nad przebywającymi tam turystami – klientami tego biura»

3. «emerytowany ksiądz mieszkający na plebanii, bez obowiązków duszpasterskich»

4. daw. «przedstawiciel dyplomatyczny państwa protektora w państwie zależnym»

5. daw. «osoba niezamożna mieszkająca stale u bogatszego krewnego, przyjaciela lub u pracodawcy i będąca na jego utrzymaniu»

• rezydentka