rozkurczyć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
roz•kur•czyć -r•czę, -r•czą; -rcz•cie
roz•kurcz -r•czu; -r•cze, -r•czów
Słownik języka polskiego PWN*
rozkurczyć — rozkurczać «rozprostować coś skurczonego, skulonego, zwykle część ciała»
rozkurczyć się — rozkurczać się «ulec rozkurczeniu»